Γιώργος Τσουκαλάς (Γαστούνη Ηλείας)

Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να θέσει υπό την αίρεση του Ελληνικού λαού την εθνική δανειακή συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου έχει προκαλέσει, όπως είναι φυσικό, μεγάλη αναστάτωση και πολλές συζητήσεις, εντός και εκτός συνόρων.
 Και επειδή πολλοί θα σπεύσουν να καταθέσουν μετά παρρησίας τις απόψεις τους υπέρ ή κατά της απόφασης αυτής, θα επιχειρήσω, με τρόπο κατά το δυνατόν επιγραμματικό, μια αποτίμηση των πολιτικών και κοινωνικών θέσεων ή δράσεων που οδήγησαν σε αυτή την εξέλιξη:
1. Κυβέρνηση:
Στάθηκε ανίκανη να ανταποκριθεί με υπευθυνότητα και πυγμή στον ίδιο της τον θεσμικό ρόλο. Ανεπίτρεπτες καθυστερήσεις στην εφαρμογή αποφάσεων τις οποίες είχε διεθνώς προσυπογράψει (καθιστώντας έτσι τη χώρα αναξιόπιστη), συνεχείς παλινωδίες και ατέλειωτες αναθεωρήσεις στην υλοποίηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων (οι οποίες στην αρχή δεν ήταν κοινωνικά τόσο απάνθρωπες όσο αυτές που καλούνται σήμερα να αποδεχθούν οι πολίτες), εσωτερικές κομματικές κόντρες, αδυναμία τιμωρίας παραβατών και αντιμετώπισης οργανωμένων συμφερόντων στο εσωτερικό.
Τώρα, μεταθέτει το βάρος της ευθύνης της αποτυχίας της στις πλάτες των πολιτών!
2. Αξιωματική Αντιπολίτευση:
Μικρόψυχη και κοντόφθαλμη (διαχρονική παθογένεια, δυστυχώς, του πολιτικού μας συστήματος,). Δεν στήριξε ουσιαστικά καμία διεθνή προσπάθεια της χώρας, φοβούμενη προφανώς ότι μία διεθνής επιτυχία της Ελλάδας θα πιστωνόταν προσωπικά στον βασικό πολιτικό της αντίπαλο. Λοιδορεί την κυβέρνηση για την επιλογή της να θέσει υπό αίρεση μια συμφωνία την οποία η ίδια (η αντιπολίτευση) είχε φωτογραφίσει ως περίπου εθνική μειοδοσία!
3. Κοινοβουλευτική Αριστερά:
Ήταν εκείνη που διακήρυσσε σε όλους τους τόνους ότι οι αποφάσεις για κρίσιμα εθνικά ζητήματα ανήκουν στο λαό, όχι στην κυβέρνηση. Επομένως, δεν έχει κανένα λόγο να είναι δυσαρεστημένη με αυτή την εξέλιξη!
4. Συνδικάτα:
Επί χρόνια γονατίζουν την εθνική οικονομία, αντιστεκόμενα (ενίοτε με υπέρμετρη βιαιότητα) σε οποιαδήποτε απόπειρα εξορθολογισμού και εξυγίανσής της. Η αιχμή του δόρατος ενός μηχανισμού που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη χώρα εκτός Ευρώπης. Η Προφανώς θεωρούν ότι, με την στάση τους θα διεκδικήσουν περισσότερα προνόμια για λογαριασμό των κοινωνικών ομάδων τις οποίες εκπροσωπούν!
Εξάλλου δεν ξεχνάμε ότι οι επικεφαλείς των, ακολουθούν με μαθηματική ακρίβεια πορεία προς τις βουλευτικές έδρες, δηλαδή χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο το συνδικαλισμό για ιδία οφέλη.
5. M. M. E. :
Οι προφέσορες της πολιτικής και των οικονομικών πεπραγμένων.
Όλοι γνωρίζουν ότι τα τεράστια χρέη των καναλιών και των εκδοτικών οίκων, κι όμως πληρώνουν πλουσιοπάροχα δημοσιογράφους για να κάνουν πολιτικές αναλύσεις και κριτικές χωρίς να μπορούν να δώσουν απάντηση στο απλό ερώτημα “Εσείς τι προτάσεις έχετε;”, αφού η πάγια απάντηση τους είναι δεν είναι η δουλειά μας!!!

Συμπερασματικά κανένα κόμμα εξουσίας, κανένας πολιτικός σχηματισμός εντός και εκτός κοινοβουλίου, καθώς και τα ΜΜΕ δεν έχουν το δικαίωμα να ισχυρίζονται ότι κόπτονται για την σωτηρία αυτής της έρμης χώρας που λέγεται Ελλάδα.