Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Τι μας έμαθε το 2011...

Μέσα στο έτος που πέρασε κάθε ένας από εμάς πήρε μερικά πολύ σημαντικά μαθήματα ζωής, εν μέσω κρίσης.
Ο Σωκράτης έλεγε ότι ο άνθρωπος μαθαίνει με το πέρασμα του χρόνου. Αυτό που δεν μας είπε είναι ότι πολλά από αυτά που μαθαίνει στο πέρασμα των χρόνων μπορεί να ανατρέπουν τις προηγούμενες θεωρίες ζωής, τις συνήθειες και τον τρόπο σκέψης του. Το 2011 ήταν από αυτά τα έτη. Που μας έμαθαν και μας ανέτρεψαν πολλά.
Σε μια χρονιά που η κρίση έπαιξε τον καθοριστικότερο ρόλο στη ζωή όλων μας, οι προεκτάσεις της κυρίως είναι εκείνες που σημάδεψαν τις επιλογές, τις απαιτήσεις και τις παρεκτροπές από τις συνήθειές μας.
Το 2011 λοιπόν, φίλη - φίλε, έμαθες οτι......         
Το 2011 κατέβηκαν πολλοί στο δρόμο, για να μουτζώσουν, για να καταλάβουν, για να γίνουν ένα με το σύνολο. Να δηλώσουν ότι δεν νιώθουν υπαίτιοι ενός προβλήματος του οποίου έχουν βρεθεί να είναι μέρος. Ακόμη κι αν κατέβηκαν στο δρόμο μόνο μία φορά, έτσι για πλάκα, έμαθαν ότι υπάρχει και αυτός ο τρόπος διαμαρτυρίας, διεκδίκησης. Αυτή η παλιομοδίτικη για πολλούς, αποτελεσματική για άλλους μέθοδος διεκδίκησης και πολιτικής, θύμισε εποχές 1977, 1993 και πιο πρόσφατα 2008.
Οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν γεννηθεί πολλά χρόνια πριν, παρέα με τον μυστικισμό, τους σπιούνους, τους χαφιέδες, τους κρυψίνους, τους μασώνους και το υπόλοιπο συρφετό.
Ο Έλληνας είναι από τη φύση του ψυλλιασμένος, απλά το 2011, πολλές από τις υποψίες του βγήκαν στη φόρα και πολλές από αυτές δικαιώθηκαν.
Καχυποψία για το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου μετά το σκάνδαλο με τις κασέτες.
Καχυποψία στην πολιτική για το δημοψήφισμα Παπανδρέου και τα παιχνίδια κερδοσκοπίας πίσω από κάθε κίνηση μέλους της κυβέρνησης, της Ε. Ε., της Αμερικής, και των ξένων κεφαλαίων - τραπεζών, που ανεβοκατέβαζαν την ισχύ του ευρώ.
Καχυποψία στους δρόμους με βίντεο προβοκάτσιας να φτάνουν στα Δελτία Ειδήσεων και τον κόσμο να αμφισβητεί την ΕΛ.ΑΣ.
Καχυποψία στις πόλεις, στα χωριά που κάποτε μπορούσες να περπατάς χωρίς φόβο και τώρα δεν μπορείς να ξεμυτίσεις ή κλειδαμπαρώνεις το σπίτι σου, φοβούμενος τούς μετανάστες ή ντόπιους κακοποιούς.

Εκείνο το σακάκι που είδες στα μαγαζιά πολυτελείας ή μη και είπες να αγοράσεις, εκείνο το ταξιδάκι που τόσο καιρό λέτε να πάτε στο Λονδίνο, εκείνα τα Paul Smith που τσέκαρες online και σκέφτηκες να τα σκάσεις, μάλλον θα πρέπει να τα ξεχάσεις, ή τουλάχιστον να τα περιορίσεις, γιατί παλιότερα, κουτσά στραβά σε έπαιρνε να κάνεις τις υπερβολές σου,είτε από το χαρτζιλίκι των δικών σου, είτε από αυτά που βγάζεις δουλεύοντας δεύτερη δουλειά.
Στην εποχή που όλοι στερεύονται οικονομικά και οι δύο δουλειές έγιναν μία αν όχι καμία, αυτό το κάτι παραπάνω μοιάζει πολύ μακρινό.

Η οικονομική στενότητα ανάγκασε πολύ κόσμο να μείνει σπίτι, και να γκρινιάξει για αυτό, αλλά του έμαθε και πώς να εκτιμάει αυτόν τον χρόνο στο σπίτι και πώς να τον αξιοποιεί.
Είτε λιώνει απεριόριστα στον καναπέ βλέποντας κάθε βράδυ όλα τα Ελληνικά και Τούρκικα σίριαλ, είτε μαζεύει τους φίλους του για να κάνουν συζήτηση για τα τεκταινόμενα, είτε απλά περνάει υπέροχα κάνοντας έρωτα στην γυναίκα του ή στην  κοπέλα του, αν έχει διάθεση βέβαια.
Με λίγα λόγια επιστροφή στο σπίτι.
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έμαθαν τι σημαίνει μείωση μισθού, τι σημαίνει απόλυση.
Περισσότεροι ακόμα περίμεναν καρτερικά τους μισθούς να εμφανιστούν στην τράπεζα επί σειρά μηνών για να καταλάβουν στο τέλος ότι θα πάρουν όσα παίρνει ο Κινέζος εργάτης ή ακόμα χειρότερα δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ τα λεφτά τους.
Οι πλέον άτολμοι έκατσαν στον καναπέ να βλέπουν ειδήσεις περιμένοντας τη σωτηρία εξ ουρανού, οι πλέον τολμηροί αποφάσισαν εν μέσω κρίσης να επιχειρήσουν να δανειστούν τα τελευταία λεφτά που βρίσκονται στις τράπεζες και να στήσουν επιχειρήσεις.
Χωρίς τις σπατάλες του παρελθόντος, χωρίς απεριόριστες απαιτήσεις, απλά και συνετά και απ' ότι φαίνεται αυτοί θα είναι και οι κερδισμένοι του 2012.           
Ότι ο μόνος που μπορεί να σε σώσει είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.
Η χώρα φέρεται ότι θα σωθεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο,την Ευρωπαϊκή Ένωση και κάθε άλλο "καλό Σαμαρείτη", δηλαδή εσένα.
Σε μια χρονιά που ο Έλληνας εκλήθη να ξεπεράσει την προδοσία του κράτους να πληρώσει τα σπασμένα χωρίς να μπορεί να περιμένει τίποτα από την πολιτεία σαν παροχή και ανταμοιβή, και στο τέλος συνειδητοποιείς το εξής.

 Ότι είσαι μόνος σου.
Και ότι κόντρα σε όσα συμβαίνουν και παρά τα όσα χαράτσια σου επιβάλλουν, οφείλεις με τις δικές σου δυνάμεις, τη δική σου εργατικότητα και το δικό σου μυαλό να πορευτείς, αν τουλάχιστον θες να είσαι σε εκείνους που θα επιβιώσουν.

Εγγραφή σε αυτό το blog μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου :