Το χρέος της Αριστεράς

Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα ήταν απλά μια μάχη κατά την οποίαν οι αριστερές δυνάμεις κατάφεραν να απελευθερώσουν πολλούς ομήρους. Ομήρους που κρατούσαν επί δεκαετίες τα κόμματα του πρώην δικομματισμού.

Η Αριστερά οφείλει να πει την πάσα αλήθεια και να προετοιμάσει τους πολίτες για την πολύ δύσκολη, την τραγική ομολογουμένως ιστορική περίοδο που είναι πλέον ορατή ακριβώς μπροστά μας.

Και οφείλει αυτή την περίοδο να την κάνει όσο γίνεται πιο σύντομη.

Τα κότσια τα έχει; αυτό είναι ένα ερώτημα.

Έχει τους ανθρώπους που θα την στηρίξουν; 

Έχει συντάξει σχέδια και προτάσεις πραγματικά αναπτυξιακές;

Διότι η πραγματική ανάπτυξη που θα βγάλει, αργά ή γρήγορα, τους Έλληνες πολίτες από τα αδιέξοδα, θα έλθει με αναπτυξιακά σχέδια που θα έχουν κύριο χαρακτηριστικό τον σεβασμό προς τον άνθρωπο, το περιβάλλον και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του κάθε τόπου.

Κι αυτά τα σχέδια έπρεπε να είναι έτοιμα προ πολλού και ώριμα πλέον σε κάθε κοινωνία.

Το χρέος της Αριστεράς είναι πλέον να διαχειριστεί με όσο γίνεται περισσότερη ευαισθησία και ανθρωπισμό την τραγική κατάσταση που θα προκύψει πολύ σύντομα και βέβαια να συντάξει και να ακολουθήσει την κατάλληλη πολιτική για να κάνει την διάρκεια αυτής της τραγικής κατάστασης όσο γίνεται μικρότερη.

 

Οφείλει όμως, στην νέα προεκλογική περίοδο, εδώ και τώρα να εξηγήσει ξεκάθαρα τι σημαίνει π. χ. αλλαγή των όρων του μνημονίου και πόσο συμβατή είναι με τις πεποιθήσεις της και το λαϊκό συμφέρον αλλά και τόσα άλλα δίγλωσσα που δηλώνουν τα στελέχη της στα ΜΜΕ (έξω από το ευρώ, μέσα στο ευρώ κ. α.).

 

Αν δεν τα καταφέρει ίσως να είναι το κύκνειο άσμα της.