Δεν τους εγκαταλείψαμε, μας εγκατέλειψαν.

Κι αν πικραίνονται κάποιοι σύντροφοι που δε μπορούν να νικήσουν το συναίσθημα, δε σημαίνει πως φταίνε. Είναι ατομική η ευθύνη μας απέναντι στην ιστορία. Οι δρόμοι έτσι φτιάχτηκαν. Για να χωρίζουν και να ξανασμίγουν.

 

Πραγματικά αυτή η έκφραση του καλού φίλου και συναγωνιστή Γιώργου Παναγιωτόπουλου περιέχει όλα όσα έχουν συμβεί όταν η «Χώρα παραδόθηκε στις «αγορές» και στους πολιτικούς υπαλλήλους τους».

"Είναι κρίμα γιατί μας έδωσαν την ευκαιρία να κατανοήσουμε με τον πιο ωμό τρόπο, ότι όσα πιστέψαμε, όσα ονειρευτήκαμε και για όσα αγωνιστήκαμε, τα αναθέσαμε με την ψήφο μας σε λάθος ανθρώπους και τα ακυρώσαμε".

Μας εγκατέλειψαν με την πρώτη ευκαιρία οι δήθεν «σύντροφοι – συναγωνιστές», αφού αγώνες μια ζωής για ιδανικά και αξίες έγιναν «χειραψίες», «αγκαλιές και φιλάκια» με τους πολιτικούς μας αντιπάλους, για να φαίνονται στα μάτια του λαού ότι έγιναν «σωτήρες της χώρας».

Επειδή προσωπικά δεν έχω μάθει να μένω αμήχανος και να ζω με αναμνήσεις, επειδή έχω μάθει να αγωνίζομαι ενάντια στου εντεταλμένους δημαγωγούς (δημοσκόπους – ΜΜΕ – Κυβερνητικοί και μη παράγοντες) πιστεύοντας σε αξίες και ιδανικά, τα οποία μου μετέδωσαν άξιοι άνθρωποι, θα φωνάξω δυνατά «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ»

Ήρθε η ώρα της απαλλαγής.