Η Νεολαία του χτες και του σήμερα!!!

      Η γενιά των παιδιών μας, οι σημερινοί 25άρηδες και 35άρηδες, αλλά και οι νεότερες γενιές, αυτές των παιδιών που είναι 15-20,
     ..είναι θυμωμένοι, ίσως και εξοργισμένοι -με όλο τους το δίκιο- εναντίον των δικών μας γενιών.
     Τα βάζουν με όλους εμάς που γεννηθήκαμε μετά τον
πόλεμο, στις δεκαετίες του '50 και του '60, γιατί τα κάναμε μπάχαλο.
      Εμείς οι μεταπολεμικοί είμαστε η πρώτη κακομαθημένη, ή καλομαθημένη γενιά (όπως το πάρει κανείς) μέσα στον 20ο αιώνα
     Σε σχέση με τους παππούδες και τους πατεράδες μας, μεγαλώσαμε στα πούπουλα, είχαμε γονείς που αναγνώριζαν την αξία της μόρφωσης και των σπουδών και έκαναν το σκατό τους παξιμάδι για να μας σπουδάσουν, να μας μάθουν τι σημαίνει να έχεις "δουλειά στα χέρια σου", έτσι δεν μας έλεγαν;
      ..και εν τέλει μάθαμε να μας παρέχονται ή έστω να κερδίζουμε και να παρέχουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας την μεγαλύτερη δυνατή πολυτέλεια (με την έννοια της ακόμα και της υπερβολής).
     Το ίδιο επιδιώξαμε αργότερα και για τα παιδιά  μας.
     Αυτά όλα μας οδήγησαν στο λάθος να μπερδέψουμε εν πολλοίς την έννοια της καλοζωίας με αυτή της άχρηστης πολυτέλειας - υπερκατανάλωσης,
      Εξ ου και τα σκατώσαμε.
     Ενσωματωθήκαμε στο σύστημα με τόση φόρα και τόσο πάθος που οι παλιοί καπιταλιστές φανήκανε μηδέν μπροστά μας.
     Αγκαλιάσαμε την παραγωγή, τον πλούτο, και την κατανάλωση και ενταχθήκαμε σ΄ αυτά,
     ..θεοποιήσαμε το κεφάλαιο (προσωπικό και παγκόσμιο), και ανοίξαμε διάπλατα τον δρόμο στον νεοφιλελευθερισμό και την Παγκοσμιοποίηση.
     Όμως.
     Εδώ υπάρχει ένα "όμως":
     Πριν ενσωματωθούμε, πριν υποκύψουμε στην υπερβολή και το κυνήγι του χρήματος,
     ..επαναστατήσαμε.
     Αμφιβάλαμε και ξεσηκωθήκαμε σε διάφορες περιόδους εναντίον σχεδόν όλων των θεωρητικών και πρακτικών της εποχής μας.

     Αμφισβητήσαμε τα πάντα. 
      Και όλα αυτά έγιναν - τα κάναμε, σαν γενιές, σαν νεολαία, όχι σε δύσκολες για μας εποχές.
     Σε εποχές που οι δουλειές ήταν εύκολες, και το χρήμα έρρεε άφθονο στις τσέπες μας, αρκεί να δουλεύαμε για το σύστημα.
     Και δουλέψαμε και "προκόψαμε" και "καυχιόμαστε" ότι αφήνουμε και για τις επόμενες γενιές.
      Παρ' όλα αυτά δικαιούμαστε κι εμείς να είμαστε τσαντισμένοι με τις καινούργιες γενιές.
     Τώρα που τα πάντα είναι εναντίον τους, τώρα που η σιωπή και η υπακοή το μόνο που θα τους αποφέρει είναι μιά μίζερη, στερημένη ζωή,
     ..γιατί δεν ξεσηκώνονται;
     Εμείς ξεσηκωθήκαμε κάποτε χωρίς σχεδόν να μας λείπει τίποτε από υλικά αγαθά.

     Ξεσηκωθήκαμε για τις ιδέες και πολύ καλά κάναμε.
     Τώρα που του λείπουν τα πάντα, γιατί στέκονται ακίνητοι;
     Γιατί δεν σηκώνονται απ' τις καφετέριες να διεκδικήσουν την ζωή τους δυναμικά;

     Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν και πολλά να χάσουν.
     Κι ας μας στήσουν κι εμάς στον τοίχο. Ας μας δικάσουν. Κι ας μας καταδικάσουν.
     Έτσι κι αλλιώς ένοχοι είμαστε απέναντί τους.