Εκλογές και μετά τι;

Πώς μπορεί να φύγει από το τέλμα μια χώρα όταν οι πολίτες της δεν πιστεύουν πια σε τίποτα και κανέναν; Δεν θέλουν ή δεν μπορούν  να αποδίδουν φόρους και έκτακτες εισφορές. Θέλουν, ιδίως οι νεότεροι, να φύγουν... τρέχοντας για το εξωτερικό να δουλέψουν, αλλά και οι γονείς προτρέπουν τα παιδιά τους να φύγουν μακριά από το σπίτι τους για να σωθούν. Εξάντλησαν την εμπιστοσύνη τους και  στον νέο υπουργό Οικονομίας μέσα σε ένα καλοκαίρι. Αποδοκιμάζουν την κυβέρνηση που ψήφισαν με 10 μονάδες διαφορά από την αντιπολίτευση πριν από δυόμισι χρόνια και ετοιμάζονται να δώσουν την ίδια διαφορά τώρα υπέρ της αντιπολίτευσης.
Θεωριτικά, σε μία δημοκρατία οι εκλογές αποτελούν πάντα την ασφαλέστερη λύση στις περιπτώσεις που οι κυβερνώντες δείχνουν ότι έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους της εκλογικής τους βάσης και πως δεν διαχειρίζονται με την επιβαλλόμενη αποτελεσματικότητα τα προβλήματα του τόπου, είναι όμως μονόδρομος;
Δεν θεωρώ προσωπικά ότι οι εκλογές και η αλλαγή πολιτικού σκηνικού θα λύσουν το δράμα που ζούμε.
Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είναι πρώτο, όποτε γίνουν εκλογές.
Εάν υπάρξει αυτοδυναμία από τη Ν. Δ. τίθενται αυτομάτως μεγάλα ερωτήματα.
H προσφυγή στις κάλπες συνοδεύεται από μία προϋπόθεση: την ύπαρξη μιας άλλης πολιτικής, η οποία να είναι ή να δείχνει ικανή να προσφέρει τις αναγκαίες για τη χώρα λύσεις και στην περίπτωσή μας τέτοια πολιτική υπάρχει από μέρους της Ν. Δ.;
Είναι δυνατόν να διαχειριστεί τα συσσωρευμένα προβλήματα που πριν 2 χρόνια παρέδωσε η ίδια, κυβερνόντας την χώρα για 5,5 χρόνια;
Πως θα επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του μνημονίου, όπως ισχυρίζεται ο αρχηγός της, όταν η ίδια με λόγια και με πράξεις το στήριξε;
Δεν εννοώ πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν λέει κάποια πράγματα που το διαφοροποιούν από την κυβέρνηση, αλλά, άσχετα από το πόσο σοβαρά ή αξιόπιστα τα βρίσκει κανείς, εκείνο που πρωτίστως ενδιαφέρει στη σημερινή οικονομική συγκυρία είναι αν και κατά πόσο είναι αποδεκτά από τους δανειστές μας, μια και χωρίς τη δική τους στήριξη η χρεοκοπία μας είναι αναπόφευκτη.
Το σενάριο επανεκλογής του ΠΑΣΟΚ είναι ελάχιστο, αλλά αν επαληθευθεί, τότε, αφού στη πραγματικότητα σήμερα είναι ότι υπάρχει μια πολιτική που οι δανειστές μας την εγκρίνουν και η κυβέρνηση την έχει αποδεχτεί, γιατί ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του να μας σύρουν σε εκλογές;
Μήπως δεν θέλει ή δεν μπορεί να την εφαρμόσει και προσπαθεί να απαλλαγούν από το μεγάλο φορτίο που έχουν επωμιστεί;
Το ίδιο δεν έκανε ο προηγούμενος πρωθυπουργός (Καραμανλής);
αφού υπήρχαν τέσσερις σοβαρές επιστολές του 2008 που έδωσε στη δημοσιότητα ο Π. Δούκας, που όλες ενημέρωναν τον Κ. Καραμανλή για τα μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας, για τον κίνδυνο να βρεθεί στη δίνη που βρέθηκε.
Τι έκανε ο Κ. Καραμανλής;
Πολιτικά τις αγνόησε, ηθικά δε, ουδέποτε εξήγησε τον λόγο για τον οποίο δεν έλαβε υπόψη του τις προειδοποιήσεις άμεσου συνεργάτη του.
Το σενάριο μη αυτοδυναμίας είναι πιθανόν να επαληθευτεί και τότε θα έχουμε μια μορφή ΄89 με επαναλαμβανόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, επιθυμία δε όλων όσων το ζήσαμε είναι να μη επαναληφθεί, καθόσον προσπαθούμε όλοι μα όλοι να τα ξεχάσουμε.

Συνοψίζοντας δική μου άποψη είναι ότι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στο αδιέξοδο, το ίδιο το πολιτικό σύστημα πρέπει να διορθώσει την πορεία της, πιεζόμενο και από την ελληνική κοινωνία να προσαρμοστεί στα νέα ευρωπαϊκά δεδομένα, αυτό θα γίνει μόνο με συναίνεση και παραδοχή των επαναλαμβανόμενων λαθών που διαπράττουν, εναλλασσόμενα την εξουσία τα δύο μεγάλα κόμματα, εδώ και 37 χρόνια και έχουν φέρει το λαό σε εξαθλίωση και την χώρα στο χείλος του γκρεμού.