Αφήστε με να Ησυχάσω...

 

Γεννήθηκε  σε ένα χωριό της Ελληνικής επαρχία, εκεί μεταξύ των δυο μεγάλων πολέμων. Το '40 ήταν πέντε χρονών, ήρθε η Κατοχή, στερήθηκε το φαΐ, το σχολειό, τον μεγάλο αδερφό του. 
Οι Γερμανοί έφυγαν, εμφύλιος, από τη μια η Κυβέρνηση κι από την άλλη το ΕΑΜ, και βεβαίως οι ξένοι, ήταν 1950 κι εκείνος ήταν κιόλας 15.
Δούλευε σκληρά, ούτε ένσημα, ούτε τίποτα, του ζητούσαν να μη φύγει στο εξωτερικό μετανάστης, να μείνει να σώσει την Ελλάδα, πήγαινε και σε ένα ψευτονυχτερινό σχολείο.
Τον ιδρώτα του τον μοιραζόταν με το κράτος και το αφεντικό του, στάλα, στάλα πλούτιζαν κράτος κι αφεντικά κι η Ελλάδα άλλαζε πρόσωπο, έβγαινε από την απόλυτη φτώχεια και τον μισερό Εμφύλιο, αυτός μόνο δουλειά, οι άλλοι πάλευαν για την εξουσία.

Πιο μετά στη δεκαετία του '60 έφτασε στα 25, και τελείωσε το Πανεπιστήμιο, έπιασε σε μια εταιρεία δουλειά, έτσι άρχισε να κολλάει ένσημα και να δουλεύει πιο συστηματικά, πιο επίμονα.

Ήρθε η Χούντα, πήγε φαντάρος, Κύπρος '74, μεταπολίτευση, συνέχεια του ζητούσαν να σώσει την Ελλάδα. 

Έφτασε το 1975, αυτός ήταν 45 του ζητούσαν να δουλεύει σκληρά για να μπει η χώρα στην Ευρώπη, του άρεσε η ιδέα και δούλευε, τα λεφτά που ακούμπαγε κάθε μήνα στο Ταμείο του πήγαιναν στην Τράπεζα Ελλάδος και γινόντουσαν φτηνά δάνεια για τους "μεγάλους", όμως δεν μπόρεσε να μεγαλώσει το σπιτάκι του, έπεσε στη "λιτότητα" του θείου Καραμανλή.

Ήρθε ο Αντρέας, 1981, αλλαγή, έβλεπε κόσμο και κοσμάκη να διορίζεται στο Δημόσιο.

Φώναζαν οι πολιτικοί απ' τα μπαλκόνια πως θα σωθεί η Ελλάδα άμα το κράτος φορτωθεί κάθε προβληματική βιομηχανία κι επιχείρηση. Ναι, αυτές που φτιάχτηκαν με τον ιδρώτα του, με τα λεφτά απ' το ταμείο του.

Μετά Μητσοτάκης, πρώτο "κούρεμα" στο ασφαλιστικό πάνε πάλι οι κόποι του, ψαλιδίστηκαν.

Και μετά Σημίτης, είχε πλέον ξεπεράσει τα 55, νέα μεγάλη Ιδέα, η Ελλάδα στο ευρώ. Κάντε υπομονή είπαν και πάλι οι πολιτικοί, θα μπούμε στο ευρώ και θα γίνουμε αναπτυγμένη χώρα.  

Μπήκαμε στο ευρώ, μετά Καραμανλής. Ολυμπιακοί Αγώνες, τον φλόμωσαν στην επανίδρυση του κράτους και στην εξωτερική πολιτική του βέτο, στην τσέπη του τίποτα. 

Μετά ήρθε η κρίση, Παπανδρέου, Τρόικα, αυτός ήταν πια 75 χρονών, είχε πάρει μια ψευτοσύνταξη στο μεταξύ.

Αυτό που κατάφερε ήταν να τον κοιτούν στο δρόμο οι άνεργοι με φθόνο.

-Συνταξιούχος!!! 

Παίρνεις πολλά του λένε, οι κυβερνώντες, αν συνεχίσεις να παίρνεις τόσα θα καταρρεύσουμε. 

-Από μένα;

-Από σένα.

-Μα ρε παιδιά από τη δική μου σύνταξη θα καταστραφεί ο κόσμος όλος;

-Από τη δική σου, παίρνεις πολλά. 

Του είπαν κι άλλα, αν καταρρεύσουμε θα καταρρεύσει και η Ευρώπη μαζί και το ευρώ. 

Του έλεγαν συνέχεια ότι τα μέτρα είναι άδικα αλλά πρέπει να τα δεχτεί για να σώσει την Ελλάδα.

Είναι ήδη 76 χρονών, είδε Κατοχή, εμφύλιο, χούντα, είδε να του παίρνουν φόρους, έκτακτους και τακτικούς, να του πίνουν τον ιδρώτα και το αίμα, ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

-Αφήστε με να ησυχάσω...άρχισε να μονολογεί.

Μετά ο Βενιζέλος ανακοίνωνε τα νέα μέτρα.

-Έχεις μεγάλο σπίτι.

-Ποιο αυτό με τα 80 τετραγωνικά;

-Ναι πρέπει να πληρώσεις ειδικό τέλος μέσω της ΔΕΗ για να σωθεί η Ελλάδα.

-Αφήστε με να ησυχάσω...άρχισε να φωνάζει ΔΥΝΑΤΑ..... ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ